Thursday, March 29, 2007
Anecdote
Ecouter hier soir: Les Suisses ils ont les montres, les Africains ils ont le temps ... (excuser moi pour le spelling pauvre)
.... et maintenant j'ecouter il y a deux Africains (amis de moi) qui ont une montre pour le moment ....
.... et maintenant j'ecouter il y a deux Africains (amis de moi) qui ont une montre pour le moment ....
Monday, March 26, 2007
van onze speciale correspondent Bas H. te B.
Sinds 2 weken was er geen avgas meer te krijgen en mijn voorraadje van 300 liter had ik zo verbruikt. Ik heb van de bisschop 3000 euro gekregen om een grotere voorraad aan te leggen en ik heb interessante afspraken kunnen maken met de directeur van Total. Omdat Total ook nog tankstations heeft in het land ga ik het geld vervoeren dat naar Bangui moet, in ruil daarvoor krijgen wij de brandstof voor die vlucht vergoed. Mooie deal.
De directeur van Total is ook onze Consul en vanwege zijn officiële installatie is er vanavond een cocktail party met de ambassadeur uit Cameroen. Alle Nederlanders (7) zijn uitgenodigd, we verwachten er 5.
Omdat er vorige week toch niet gevlogen kon worden heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om weer eens ziek te worden, je kunt het maar gehad hebben. Ik ging naar het Institut Pasteur om mijn bloed te laten controleren en toen ik bij de ingang al tegen de grond ging was de controle dus eigenlijk al niet meer nodig. Inmiddels is alles weer OK en er is ook weer benzine. Ik kan dus gaan vliegen.
Het internationale Rode Kruis zou graag een kijkje gaan nemen naar de vorderingen van de rebellen in het noorden ( Birao ), naar het schijnt is al 85% van de huizen platgebrand in de regio dus dat schiet wel op. Zo zie je maar weer, als er maar doorgewerkt wordt, en met de hulp van de buren ( Tsaad ), dan krijg je nog eens iets gedaan. De chef van het Rode Kruis heeft ook de chef van MSF uitgenodigd, kunnen ze de kosten van het toestel samen delen.
Wat me aan die vlucht niet bevalt is dat ze er 2 nachten willen blijven slapen, maar dat is ook precies de reden waarom ze geen ander toestel hebben kunnen vinden.
Bij de laatste vlucht vorige week naar Mobaye heb ik bij de start hier in Bangui een grote arend tegen de vleugel gehad, net boven de radar, flinke deuk. Toen ik bij terugkomst in Bangui een foto wilde maken van het beest was ik net te laat, de brandweer had hem al opgegeten.
Twee weken geleden heb ik ook wat fuelflow problemen gehad. Net na de start zag ik dat ie maar 23 gallon/uur nam, net genoeg om de E(xhaust)G(as)T(emperature) laag te houden maar er zaten ook nog wat dipjes in waardoor het toerental zakte en de EGT opliep. Niet goed dus en ik ben dan ook meteen omgedraaid. Na 8 uur lang schoonmaken en testen hebben we uiteindelijk de enginedriven pomp vervangen.
Het droge seizoen komt langzaam aan zijn einde, steeds vaker hebben we onweer, ben benieuwd hoe erg dat nog gaat worden.
In maison St. Charles gaat alles zijn gangetje. Het doorgangshuis van de Spiritijnse congregatie heeft altijd veel bezoekers. Er is altijd wel iets te doen. Verhitte discussies aan tafel over religieuze zaken, geweldig.
De politie hier langs de weg heeft nog wat nieuwe trucjes geleerd. Behalve overtredingen zoals "te lang gebruik maken van de richtingaanwijzer" en het ontbreken van zelfverzonnen documenten, worden nu ook zonder probleem kentekenbewijzen gejat waar je bij staat. In het donker geven ze stiekum de helft van je papieren aan een tweede agent en dan kun je op het bureau uit gaan leggen waar die zijn. De commissaris keek raar op toen ik antwoordde dat hij mijn papieren kon vinden in de broekzak van die agent daar. Wat een kloothommels!!
Het werk bevalt me hier nog steeds uitstekend. Het is vaak erg vervelend als je wordt tegengewerkt maar het is een kwestie van geduld, poot stijf houden. Erg leerzaam allemaal.
Groeten uit Bangui.
Wie komt er eens op bezoek?
De directeur van Total is ook onze Consul en vanwege zijn officiële installatie is er vanavond een cocktail party met de ambassadeur uit Cameroen. Alle Nederlanders (7) zijn uitgenodigd, we verwachten er 5.
Omdat er vorige week toch niet gevlogen kon worden heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om weer eens ziek te worden, je kunt het maar gehad hebben. Ik ging naar het Institut Pasteur om mijn bloed te laten controleren en toen ik bij de ingang al tegen de grond ging was de controle dus eigenlijk al niet meer nodig. Inmiddels is alles weer OK en er is ook weer benzine. Ik kan dus gaan vliegen.
Het internationale Rode Kruis zou graag een kijkje gaan nemen naar de vorderingen van de rebellen in het noorden ( Birao ), naar het schijnt is al 85% van de huizen platgebrand in de regio dus dat schiet wel op. Zo zie je maar weer, als er maar doorgewerkt wordt, en met de hulp van de buren ( Tsaad ), dan krijg je nog eens iets gedaan. De chef van het Rode Kruis heeft ook de chef van MSF uitgenodigd, kunnen ze de kosten van het toestel samen delen.
Wat me aan die vlucht niet bevalt is dat ze er 2 nachten willen blijven slapen, maar dat is ook precies de reden waarom ze geen ander toestel hebben kunnen vinden.
Bij de laatste vlucht vorige week naar Mobaye heb ik bij de start hier in Bangui een grote arend tegen de vleugel gehad, net boven de radar, flinke deuk. Toen ik bij terugkomst in Bangui een foto wilde maken van het beest was ik net te laat, de brandweer had hem al opgegeten.
Twee weken geleden heb ik ook wat fuelflow problemen gehad. Net na de start zag ik dat ie maar 23 gallon/uur nam, net genoeg om de E(xhaust)G(as)T(emperature) laag te houden maar er zaten ook nog wat dipjes in waardoor het toerental zakte en de EGT opliep. Niet goed dus en ik ben dan ook meteen omgedraaid. Na 8 uur lang schoonmaken en testen hebben we uiteindelijk de enginedriven pomp vervangen.
Het droge seizoen komt langzaam aan zijn einde, steeds vaker hebben we onweer, ben benieuwd hoe erg dat nog gaat worden.
In maison St. Charles gaat alles zijn gangetje. Het doorgangshuis van de Spiritijnse congregatie heeft altijd veel bezoekers. Er is altijd wel iets te doen. Verhitte discussies aan tafel over religieuze zaken, geweldig.
De politie hier langs de weg heeft nog wat nieuwe trucjes geleerd. Behalve overtredingen zoals "te lang gebruik maken van de richtingaanwijzer" en het ontbreken van zelfverzonnen documenten, worden nu ook zonder probleem kentekenbewijzen gejat waar je bij staat. In het donker geven ze stiekum de helft van je papieren aan een tweede agent en dan kun je op het bureau uit gaan leggen waar die zijn. De commissaris keek raar op toen ik antwoordde dat hij mijn papieren kon vinden in de broekzak van die agent daar. Wat een kloothommels!!
Het werk bevalt me hier nog steeds uitstekend. Het is vaak erg vervelend als je wordt tegengewerkt maar het is een kwestie van geduld, poot stijf houden. Erg leerzaam allemaal.
Groeten uit Bangui.
Wie komt er eens op bezoek?
