Wednesday, July 04, 2007
Groeten uit Bangui
Het is alweer juli dus tijd voor een tweede kwartaal rapport vanuit Bangui. De laatste weken is er regelmatig gebruik gemaakt van het toestel voor het transport van zieken en gewonden naar het ziekenhuis in Bangui. Meestal gaat het dan om uit de hand gelopen gevallen van malaria, of andere vormen van malaise die men in de bush oploopt.
Vorige week echter ging het om een spoedgeval vanwege een auto ongeluk in Bouar. Een kind van dertien had ernstige hoofdwonden opgelopen en moest met spoed naar het ziekenhuis. De vlucht verliep zonder problemen mede omdat de patient al een halve dag bewusteloos was. Tien minuten voor de landing werd het toch nog even spannend, toen de jongen bij kennis kwam en in paniek raakte. De anesthesist en een begeleidende pater hadden de grootste moeite om hem te kalmeren en in het tumelt werd de pater flink in zijn vinger gebeten. De toren in Bangui gaf ons voorang op een Boeing 737 die van Douala kwam maar nog voordat we op de grond stonden was de jongen alweer buiten bewustzijn.
Nu, een week later, maakt hij het een heel stuk beter, maar van een vliegtuig en een vinger kan hij zich niets meer herinneren.
Het toestel van de AMBB word ook wel ingezet voor het Rode Kruis en Artsen Zonder Grenzen. In Bangassou heeft het Rode Kruis een basis van waaruit - samen met zo'n 35 lokale werknemers - in de hele regio fourages worden gemaakt. Het komt dus regelmatig voor dat de katholieke missie het toestel deelt met werknemers van het Rode Kruis.
Ook Artsen Zonder Grenzen heeft onlangs weer een beroep gedaan voor het transporteren van hun medewerkers naar het westen van het land. Vanwege de aanwezigheid van rebellen is het daar niet langer meer verantwoord om per auto te reizen. Helemaal in het noorden van het land is het Rode Kruis ook bezig met het opzetten van een eigen basis. MSF zit daar ook en houdt zich vooral bezig met het geven van medische zorg, terwijl het Rode Kruis vaak optreedt als een soort scheidsrechter.
Rebellen, Frans leger en de Centraal Afrikaanse militairen geven elkaar over en weer de schuld van allerlei wantoestanden en het Rode Kruis kan in deze een objectief verslag uitbrengen naar de internationale gemeenschap. Ook nemen zij foto's en namen op van gevangenen. Dit omdat de gevangenen later nog wel eens kwijt zouden kunnen raken ...
In de CAR zijn veel ONG's (non gouvernementele organistaties, maar die Fransen draaien alles altijd om) aan het werk, ieder op zijn eigen manier en terrein, maar vaak zijn de werknemers daarvan voor slechts korte tijd in het land. Veel van de paters en zusters daarentegen zijn al tientallen jaren aan het werk en onderhouden weeshuizen, ziekenhuizen en scholen. Vooral de scholing is ontzettend belangrijk in het kader van ontwikkelingswerk.
Medische zorg, hulpgoederen en voedsel zijn uiteraard ontzettend belangrijk en vallen onder de noemer humanitaire hulpverlening. Praat je echter over ontwikkeling dan zie ik dat als iets wat een verandering teweeg brengt, iets waardoor het daarna beter zal gaan. Scholing is de belangrijkste vorm van ontwikkelingwerk. Niet alleen vanwege de kennis die wordt overgedragen maar ook de structuur, het werken binnen een systeem. Wij in Nederland hebben alles geregeld, alles wat er moet gebeuren gaat volgens bepaalde regels, volgens vaste patronen met een van te voren bepaald doel. Een wereld zonder structuur is voor ons niet voor te stellen.
Vooral in de afgelegen gebieden is de kerk een constante factor in het leven van veel mensen. De katholieke kerk weet als geen ander de plaatselijke gebruiken te integreren en geeft de mensen houvast in een land waar de regering werkelijk helemaal niets voor elkaar krijgt.
Hoewel zelf al jaren overtuigd atheist, ben ik er inmiddels wel van overtuigd de kerk hier een belangrijke rol speelt in de ontwikkeling van het land.
In augustus ben ik een paar weken in nederland, in de eerste plaats vanwege de verplichte medische keuringen maar zeker ook om weer eens bij m'n ouders te gaan eten. Na een aantal darmonstekingen, en twee weken terug mijn eerste malaria, ben ik nogal wat gewicht kwijt geraakt.
Waar ik nog het meest naar uit kijk is een bruine boterham met pindakaas!
Groeten,
Bas
Vorige week echter ging het om een spoedgeval vanwege een auto ongeluk in Bouar. Een kind van dertien had ernstige hoofdwonden opgelopen en moest met spoed naar het ziekenhuis. De vlucht verliep zonder problemen mede omdat de patient al een halve dag bewusteloos was. Tien minuten voor de landing werd het toch nog even spannend, toen de jongen bij kennis kwam en in paniek raakte. De anesthesist en een begeleidende pater hadden de grootste moeite om hem te kalmeren en in het tumelt werd de pater flink in zijn vinger gebeten. De toren in Bangui gaf ons voorang op een Boeing 737 die van Douala kwam maar nog voordat we op de grond stonden was de jongen alweer buiten bewustzijn.
Nu, een week later, maakt hij het een heel stuk beter, maar van een vliegtuig en een vinger kan hij zich niets meer herinneren.
Het toestel van de AMBB word ook wel ingezet voor het Rode Kruis en Artsen Zonder Grenzen. In Bangassou heeft het Rode Kruis een basis van waaruit - samen met zo'n 35 lokale werknemers - in de hele regio fourages worden gemaakt. Het komt dus regelmatig voor dat de katholieke missie het toestel deelt met werknemers van het Rode Kruis.
Ook Artsen Zonder Grenzen heeft onlangs weer een beroep gedaan voor het transporteren van hun medewerkers naar het westen van het land. Vanwege de aanwezigheid van rebellen is het daar niet langer meer verantwoord om per auto te reizen. Helemaal in het noorden van het land is het Rode Kruis ook bezig met het opzetten van een eigen basis. MSF zit daar ook en houdt zich vooral bezig met het geven van medische zorg, terwijl het Rode Kruis vaak optreedt als een soort scheidsrechter.
Rebellen, Frans leger en de Centraal Afrikaanse militairen geven elkaar over en weer de schuld van allerlei wantoestanden en het Rode Kruis kan in deze een objectief verslag uitbrengen naar de internationale gemeenschap. Ook nemen zij foto's en namen op van gevangenen. Dit omdat de gevangenen later nog wel eens kwijt zouden kunnen raken ...
In de CAR zijn veel ONG's (non gouvernementele organistaties, maar die Fransen draaien alles altijd om) aan het werk, ieder op zijn eigen manier en terrein, maar vaak zijn de werknemers daarvan voor slechts korte tijd in het land. Veel van de paters en zusters daarentegen zijn al tientallen jaren aan het werk en onderhouden weeshuizen, ziekenhuizen en scholen. Vooral de scholing is ontzettend belangrijk in het kader van ontwikkelingswerk.
Medische zorg, hulpgoederen en voedsel zijn uiteraard ontzettend belangrijk en vallen onder de noemer humanitaire hulpverlening. Praat je echter over ontwikkeling dan zie ik dat als iets wat een verandering teweeg brengt, iets waardoor het daarna beter zal gaan. Scholing is de belangrijkste vorm van ontwikkelingwerk. Niet alleen vanwege de kennis die wordt overgedragen maar ook de structuur, het werken binnen een systeem. Wij in Nederland hebben alles geregeld, alles wat er moet gebeuren gaat volgens bepaalde regels, volgens vaste patronen met een van te voren bepaald doel. Een wereld zonder structuur is voor ons niet voor te stellen.
Vooral in de afgelegen gebieden is de kerk een constante factor in het leven van veel mensen. De katholieke kerk weet als geen ander de plaatselijke gebruiken te integreren en geeft de mensen houvast in een land waar de regering werkelijk helemaal niets voor elkaar krijgt.
Hoewel zelf al jaren overtuigd atheist, ben ik er inmiddels wel van overtuigd de kerk hier een belangrijke rol speelt in de ontwikkeling van het land.
In augustus ben ik een paar weken in nederland, in de eerste plaats vanwege de verplichte medische keuringen maar zeker ook om weer eens bij m'n ouders te gaan eten. Na een aantal darmonstekingen, en twee weken terug mijn eerste malaria, ben ik nogal wat gewicht kwijt geraakt.
Waar ik nog het meest naar uit kijk is een bruine boterham met pindakaas!
Groeten,
Bas
