Thursday, August 21, 2008
Het boek "Missie in Centraal Afrika" is uit !!
Thursday, August 07, 2008
Latest gossip
Dear Mario,
During my holiday I visited with Tanneguy. He is finished with the RCA and glad because of it. The power in Bangui has now failed completely with chaos as a result. If health permits Tanneguy will continue in Douala. Pere Piet de Groot is dead.
Also pere de Bozendi is dead. They went with him to the best hospital but the generator was broken. The next had room but was too filthy and the last was OK but was crammed to the top and so they turned him down.
Two cooperants from Kembe were in Bangui with their parents. They took a cab from the centre d'acceuil to a restaurant at the river. The driver was quite drunk, took a wrong turn and ended up in front of the presidential palace. They were held for twenty hours suspected of being rebels trying to overthrow the government! Thanks to a French army officer who happened to see it all they were released. However nobody dared to let them go, so finally the president himself had to sign the release order.
In spite of this a growing number of volunteers are coming to the CAR. The French organisation DCC is the main provider. However many no longer have any affinity with catholics so on the 'workfloor' there is increased friction.
Stay well,
Hans
During my holiday I visited with Tanneguy. He is finished with the RCA and glad because of it. The power in Bangui has now failed completely with chaos as a result. If health permits Tanneguy will continue in Douala. Pere Piet de Groot is dead.
Also pere de Bozendi is dead. They went with him to the best hospital but the generator was broken. The next had room but was too filthy and the last was OK but was crammed to the top and so they turned him down.
Two cooperants from Kembe were in Bangui with their parents. They took a cab from the centre d'acceuil to a restaurant at the river. The driver was quite drunk, took a wrong turn and ended up in front of the presidential palace. They were held for twenty hours suspected of being rebels trying to overthrow the government! Thanks to a French army officer who happened to see it all they were released. However nobody dared to let them go, so finally the president himself had to sign the release order.
In spite of this a growing number of volunteers are coming to the CAR. The French organisation DCC is the main provider. However many no longer have any affinity with catholics so on the 'workfloor' there is increased friction.
Stay well,
Hans
Wednesday, August 06, 2008
Verslag van de ziekte en uitvaart van pere Piet de Groot
Gedurende de eerste dagen van juni gaf Piet te kennen dat hij zich niet goed voelde, geen koorts maar erg moe, diarree en zeer donker gekleurde urine. Het zou na een paar dagen wel weer over gaan, dacht hij. Zuster Moniek, die hem trachtte te verzorgen, was ongerust, gaf hem medicijnen, maar wist niet goed wat de precieze oorzaak van zijn ziekte was. Ze dacht aan een hepatitus. Ze stelde voor de dokter te laten komen, met wie zij al over zijn toestand gesproken had. Aanvankelijk was Piet het daar mee eens, maar vond het vervolgens weer helemaal niet nodig. Zijn toestand was heel wisselvallig. Het ene moment had je de indruk dat het zeer ernstig was, maar tien minuten later was hij weer op en voelde zich, volgens zijn zeggen, stukken beter.
Op vrijdagmorgen 6 juni gaf hij zelf te kennen wel naar Bangui te willen gaan voor wat serieuze onderzoeken, want hij wist heel goed dat in Mobaye de mogelijkheden op dit terrein erg beperkt zijn. Wij hebben toen meteen contact opgenomen met John de Bruin, de piloot van de AMBB in Bangui, die meteen op weg ging en rond 11.30 uur met zijn vliegtuigje in Mobaye landde. Wij hebben toen samen met Piet aan tafel gegeten en om 14.00 uur zijn ze naar Bangui vertrokken.
De eerste berichten vanuit Bangui leken ons hoopvol, maar toch hoorden wij al vrij snel dat het niet goed ging met Piet. De doktoren oordeelden dat Piet, gezien ook zijn leeftijd, beter in Nederland behandeld zou kunnen worden. De procedure van een evacuatie naar Nederland door “Europe Assistance” (een verzekeringsmaatschappij waarbij Piet was aangesloten) werd door pater Tanneguy Tiphaigne in gang gezet.. In de nacht van 17 op 18 juni was zijn toestand plotseling dusdanig verslechterd, dat men hem ’s morgens meteen van Saint Charles, het huis van de spiritijnen waar Piet logeerde, naar het ziekenhuis heeft moeten brengen. Volgens de doktoren was zijn toestand toen uiterst kritiek en moest men zich op het ergste voorbereiden. Die morgen kwamen er meerdere telefoontjes vanuit Bangui in Mobaye binnen, steeds alarmerender, en om 14.00 uur belde onze Regionaal Overste, pater Dieudonné Nzapalainga, dat Piet was “retourné chez son Père”. Rond 13.30 uur was Piet overleden. Heel onwezenlijk, omdat ik hem nog geen twee weken geleden zelf (zij het met enige moeite) in het vliegtuigje had zien stappen. Ik gaf me er rekenschap van dat hier voor de missie van Mobaye een lange periode werd afgesloten: 33 jaar, van 1975 tot 2008, heeft Piet op de missie gewerkt.
De catechist heeft meteen de klokken geluid en veel mensen stroomden toe om het droevige nieuws te vernemen. Die middag was er om 15.00 uur juist een bijeenkomst gepland van de parochiële commissie voor Vrede en Gerechtigheid. Wij hebben het grootste gedeelte van de vergadering besteed aan het afscheid en aan de voorbereiding van de uitvaart van Piet. Het was immers duidelijk dat zijn stoffelijk overschot teruggebracht zou worden naar Mobaye om vervolgens in Penge begraven te worden. Dit was zijn persoonlijke wens en daar was hier iedereen van op de hoogte.
Na afloop van deze vergadering zijn Helmut Buchegger, een Oostenrijks priester, die hier ook op de missie werkzaam is, en ikzelf naar Penge gereden, een dorpje op ongeveer 10 km van Mobaye, waar zich het Mariaal Centrum bevindt, door Piet zelf gesticht, om het droeve nieuws daar aan te kondigen. Heel het dorp barstte uit in een grote rouwklacht, vrouwen en kinderen wierpen zich tegen de grond, begonnen over de grond te rollen…., een ervaring die voor een buitenstaander onbegrijpelijk is en met geen pen te beschrijven. Wij zijn de kerk in gegaan, hebben de tijd genomen om samen met de aanwezige mensen te bidden, te zingen en getracht hen wat troost en moed in te spreken. Zij kunnen zich, evenals wijzelf overigens, het Mariaal Centrum nog moeilijk voorstellen zonder pater Piet de Groot.
Vervolgens hebben wij samen met de mensen de plaats bepaald waar Piet begraven zou worden. Ze waren erg blij dat Piet temidden van hen zou rusten. Aan meerderen onder hen had hij de plaats aangewezen. Wij keerden naar Mobaye terug en lieten het dorp achter in diepe treurnis.
Onze Regionaal Overste, pater Dieudonné Nzapalainga, en onze bisschop, Mgr. Peter Marzinkowski, die beiden in Bangui waren, besloten de uitvaart te laten plaats vinden op 27 juni, zodat zij beiden daarbij aanwezig zouden kunnen zijn. Daarom zou het lichaam eerst op 25 juni rond 16.00 uur vanuit Bangui vertrekken en, na een tussenstop in de missies van Alindao, Kongbo, en in de dorpen langs de weg naar Mobaye, die tot het werkterrein van Piet behoorden, in de loop van de morgen van 26 juni rond 11 uur in Mobaye aankomen. De afstand Bangui – Mobaye is ruim 600 km.
Om 3.00 uur was de “lijkwagen”, een dichte Toyota Landcruiser, in Alindao. Om zes uur werd daar in de cathedraal een Requiem Mis opgedragen, waarna het lichaam begeleid door de bisschop Mgr. Peter Marzinkowski naar de missie van Kongbo vertrok. Ook daar kregen de mensen tijdens een korte stop de gelegenheid om afscheid te nemen van Piet. Vervolgens ging het verder naar Mobaye, een afstand van 66 km. Langs deze weg liggen meerdere dorpen (Polonda, Nzinda, Serenga, Gbolo, Langandi, Kossinga, Guiyara) die aan de zorgen van Piet waren toevertrouwd. Begrijpelijkerwijze zouden deze dorpen voor heel wat vertraging op het geplande schema zorgen.
Rond 10.00 uur had zich in Mobaye een grote menigte christenen (en niet-christenen) verzameld in Kurbe, de wijk bij de ingang van het stadje, in afwachting van het stoffelijk overschot van Piet. Eerst rond 14.00 uur kwam de auto uit Bangui met de kist aan boord in zicht, direct gevolgd door een auto met een delegatie uit Kembe. In processie, misdienaars met kruis voorop, werd Piet door alle kerkelijke verenigingen onder het zingen van religieuze liederen naar de missie begeleid. Na de kist plechtig de kerk te hebben binnengedragen en voor het altaar te hebben geplaatst begon het défilé langs de baar, honderden mensen die afscheid kwamen nemen. Ze konden door een ruitje het stoffelijk overschot zien, wat voor de mensen hier heel belangrijk is. Om 16.00 uur begonnen wij met een plechtige H. Mis in een overvolle kerk, waarbij Helmut Buchegger, Brice Guiakouzou, Lezzin Ngbakoumbou en ik zelf voorgingen. Gedurende de H. Mis kwam de regionaal overste, Dieudonné Nzapalainga, met een delegatie uit Bangui en Bangassou aan.
De twee paters, Jean Mangisarapou en Blaise Kongomatchi, die het stoffelijk overschot van Piet vanuit Bangui naar Mobaye hadden gebracht, waren erg onder de indruk van het verdriet en meeleven van de mensen in de dorpen op hun route, die aan de zorg van Piet waren toevertrouwd. Vooral de uitingen van verdriet van de mensen van Langandi zouden ze niet snel vergeten, hoewel voor hen als Afrikanen deze uitingen van verdriet toch niet vreemd zijn.
Na de H. Mis bleef de kerk vol met mensen die de hele nacht bij Piet zouden blijven waken, zingend, biddend en dansend. Sommige oudere vrouwen hadden in een hoek van de kerk hun matje uitgespreid en lagen er rustig te slapen, zoals dat in de dorpen bij een dodenwake ook veel gebeurt. Een geliefde overledene laat je niet alleen, ook al ben je niet meer in staat daadwerkelijk te waken.
Donderdagavond rond 21.00 uur arriveerde nog een delegatie uit Bangassou: priesters, zusters, catechisten en goede kennissen van Piet (o.a. Marcellin Ndode Sikossi). Ze hadden tien uur gedaan over de ongeveer 250 km van Bangassou naar Mobaye vanwege de regen.
Vrijdagmorgen 27 juni om 6.30 uur kwam de bisschop, Mgr. Peter Marzinkowski de missie oprijden, gevolgd door een talrijke delegatie uit Alindao, priesters, zusters, lekenmissionarissen en afgevaardigden van de christenen. Tegelijk met hun komst begon het overvloedig te regenen, zodat wij niet om 7.00 uur naar Penge konden vertrekken zoals aanvankelijk de bedoeling was. Om 10.00 uur klaarde het op en vertrok de rouwstoet naar Penge. De grote massa mensen was ons reeds te voet voorgegaan. In Penge, “zijn Mariaal Centrum”, werd Piet aan de rand van het dorp weer opgewacht door de christenen en plechtig (kruis voorop, met missiedienaars, zangkoor, het legioen van Maria enz.) begeleid naar het kerkplein, waar in de open lucht de uitvaartdienst zou plaats hebben.
Een grote mensenmassa was samengestroomd vanuit Mobaye en de omliggende dorpen om Piet naar zijn laatste rustplaats te begeleiden. Het leek wel iets op de toeloop van mensen tijdens de door Piet jaarlijks georganiseerde Maria congressen, waar hij zo trots op was.
Onze bisschop, Mgr. Peter Marzinkowski, ging voor in de uitvaartplechtigheid omringd door twintig priesters. Hij sprak zijn grote waardering uit voor het geweldige pastorale werk dat Piet door de jaren heen verricht heeft en riep de christenen op zijn erfenis, het Mariaal Centrum, nu zelf levend te houden.
Onze Regionaal Overste, pater Dieudonné Nzapalainga, hield de preek, waarin hij het werk van Piet de Groot gedurende zovele jaren prees en het belang onderstreepte van het Mariale Centrum voor heel het bisdom.
Na de H. Mis werd Piet naar zijn laatste rustplaats gebracht, gedragen door de Afrikaanse priesters, een uitdrukking van hun kant van de achting voor zijn persoon en het respect voor zijn werk. Als Nederlands medebroeder werd mij gevraagd de laatste gebeden aan het graf uit te spreken, waarna de bisschop en alle aanwezige priesters voor een laatste keer Piet met wijwater gezegend hebben.
Piet rust nu, zoals hij zelf altijd gewenst had, in zijn Mariaal Centrum, temidden van zijn mensen wier leven door de jaren heen nauw vervlochten was geraakt met het zijne. Hij was een van hen geworden en zo werd het ook door de mensen van Penge gevoeld. Ook al is Piet niet meer levend aanwezig, het feit dat zijn lichaam temidden van hen rust is een grote troost en steun voor hen.
Hoe het nu precies verder zal gaan met het Mariaal Centrum en de dorpen waar Piet de zorg voor had, weten wij nog niet, maar Piet zal er vanuit de hemel wel op toezien dat het goed komt.
Piet Meeuws.
p.s. Zoals je weet is John weer terug in Nederland en het vliegtuig staat droog in Bangui. Er zou tot eind juli geen avgas te krijgen zijn. Intussen is Helmut naar Bangui geweest en hij kwam terug met het goede nieuws dat er vanaf maandag waarschijnlijk weer gevlogen kan worden. De avgas is intussen in Bangui gearriveerd. Zodra wij een officiele bevestiging krijgen wil Helmut naar Bangui gaan om het vliegtuig op te halen en in Mobaye te stationeren.. We'll wait and see !
Sinds ruim een week zit het grootste gedeelte van Bangui zonder electriciteit. Er zijn problemen met de installatie in Boali en in Bangui zou de hoofd generator stuk zijn. Men spreekt zelfs van sabotage. Dan kun je toch beter in Mobaye zitten met 24 uur per etmaal stroom. Het economische leven in Bangui ligt zowat lam: geen "vivres frais" in de winkels, alle werkplaatsen gesloten, de drinkwatervoorzienig werkt niet, enz. Zou je nog eens willen komen, dan ben je van harte welkom, maar ik raad je aan nog even te wachten
Op vrijdagmorgen 6 juni gaf hij zelf te kennen wel naar Bangui te willen gaan voor wat serieuze onderzoeken, want hij wist heel goed dat in Mobaye de mogelijkheden op dit terrein erg beperkt zijn. Wij hebben toen meteen contact opgenomen met John de Bruin, de piloot van de AMBB in Bangui, die meteen op weg ging en rond 11.30 uur met zijn vliegtuigje in Mobaye landde. Wij hebben toen samen met Piet aan tafel gegeten en om 14.00 uur zijn ze naar Bangui vertrokken.
De eerste berichten vanuit Bangui leken ons hoopvol, maar toch hoorden wij al vrij snel dat het niet goed ging met Piet. De doktoren oordeelden dat Piet, gezien ook zijn leeftijd, beter in Nederland behandeld zou kunnen worden. De procedure van een evacuatie naar Nederland door “Europe Assistance” (een verzekeringsmaatschappij waarbij Piet was aangesloten) werd door pater Tanneguy Tiphaigne in gang gezet.. In de nacht van 17 op 18 juni was zijn toestand plotseling dusdanig verslechterd, dat men hem ’s morgens meteen van Saint Charles, het huis van de spiritijnen waar Piet logeerde, naar het ziekenhuis heeft moeten brengen. Volgens de doktoren was zijn toestand toen uiterst kritiek en moest men zich op het ergste voorbereiden. Die morgen kwamen er meerdere telefoontjes vanuit Bangui in Mobaye binnen, steeds alarmerender, en om 14.00 uur belde onze Regionaal Overste, pater Dieudonné Nzapalainga, dat Piet was “retourné chez son Père”. Rond 13.30 uur was Piet overleden. Heel onwezenlijk, omdat ik hem nog geen twee weken geleden zelf (zij het met enige moeite) in het vliegtuigje had zien stappen. Ik gaf me er rekenschap van dat hier voor de missie van Mobaye een lange periode werd afgesloten: 33 jaar, van 1975 tot 2008, heeft Piet op de missie gewerkt.
De catechist heeft meteen de klokken geluid en veel mensen stroomden toe om het droevige nieuws te vernemen. Die middag was er om 15.00 uur juist een bijeenkomst gepland van de parochiële commissie voor Vrede en Gerechtigheid. Wij hebben het grootste gedeelte van de vergadering besteed aan het afscheid en aan de voorbereiding van de uitvaart van Piet. Het was immers duidelijk dat zijn stoffelijk overschot teruggebracht zou worden naar Mobaye om vervolgens in Penge begraven te worden. Dit was zijn persoonlijke wens en daar was hier iedereen van op de hoogte.
Na afloop van deze vergadering zijn Helmut Buchegger, een Oostenrijks priester, die hier ook op de missie werkzaam is, en ikzelf naar Penge gereden, een dorpje op ongeveer 10 km van Mobaye, waar zich het Mariaal Centrum bevindt, door Piet zelf gesticht, om het droeve nieuws daar aan te kondigen. Heel het dorp barstte uit in een grote rouwklacht, vrouwen en kinderen wierpen zich tegen de grond, begonnen over de grond te rollen…., een ervaring die voor een buitenstaander onbegrijpelijk is en met geen pen te beschrijven. Wij zijn de kerk in gegaan, hebben de tijd genomen om samen met de aanwezige mensen te bidden, te zingen en getracht hen wat troost en moed in te spreken. Zij kunnen zich, evenals wijzelf overigens, het Mariaal Centrum nog moeilijk voorstellen zonder pater Piet de Groot.
Vervolgens hebben wij samen met de mensen de plaats bepaald waar Piet begraven zou worden. Ze waren erg blij dat Piet temidden van hen zou rusten. Aan meerderen onder hen had hij de plaats aangewezen. Wij keerden naar Mobaye terug en lieten het dorp achter in diepe treurnis.
Onze Regionaal Overste, pater Dieudonné Nzapalainga, en onze bisschop, Mgr. Peter Marzinkowski, die beiden in Bangui waren, besloten de uitvaart te laten plaats vinden op 27 juni, zodat zij beiden daarbij aanwezig zouden kunnen zijn. Daarom zou het lichaam eerst op 25 juni rond 16.00 uur vanuit Bangui vertrekken en, na een tussenstop in de missies van Alindao, Kongbo, en in de dorpen langs de weg naar Mobaye, die tot het werkterrein van Piet behoorden, in de loop van de morgen van 26 juni rond 11 uur in Mobaye aankomen. De afstand Bangui – Mobaye is ruim 600 km.
Om 3.00 uur was de “lijkwagen”, een dichte Toyota Landcruiser, in Alindao. Om zes uur werd daar in de cathedraal een Requiem Mis opgedragen, waarna het lichaam begeleid door de bisschop Mgr. Peter Marzinkowski naar de missie van Kongbo vertrok. Ook daar kregen de mensen tijdens een korte stop de gelegenheid om afscheid te nemen van Piet. Vervolgens ging het verder naar Mobaye, een afstand van 66 km. Langs deze weg liggen meerdere dorpen (Polonda, Nzinda, Serenga, Gbolo, Langandi, Kossinga, Guiyara) die aan de zorgen van Piet waren toevertrouwd. Begrijpelijkerwijze zouden deze dorpen voor heel wat vertraging op het geplande schema zorgen.
Rond 10.00 uur had zich in Mobaye een grote menigte christenen (en niet-christenen) verzameld in Kurbe, de wijk bij de ingang van het stadje, in afwachting van het stoffelijk overschot van Piet. Eerst rond 14.00 uur kwam de auto uit Bangui met de kist aan boord in zicht, direct gevolgd door een auto met een delegatie uit Kembe. In processie, misdienaars met kruis voorop, werd Piet door alle kerkelijke verenigingen onder het zingen van religieuze liederen naar de missie begeleid. Na de kist plechtig de kerk te hebben binnengedragen en voor het altaar te hebben geplaatst begon het défilé langs de baar, honderden mensen die afscheid kwamen nemen. Ze konden door een ruitje het stoffelijk overschot zien, wat voor de mensen hier heel belangrijk is. Om 16.00 uur begonnen wij met een plechtige H. Mis in een overvolle kerk, waarbij Helmut Buchegger, Brice Guiakouzou, Lezzin Ngbakoumbou en ik zelf voorgingen. Gedurende de H. Mis kwam de regionaal overste, Dieudonné Nzapalainga, met een delegatie uit Bangui en Bangassou aan.
De twee paters, Jean Mangisarapou en Blaise Kongomatchi, die het stoffelijk overschot van Piet vanuit Bangui naar Mobaye hadden gebracht, waren erg onder de indruk van het verdriet en meeleven van de mensen in de dorpen op hun route, die aan de zorg van Piet waren toevertrouwd. Vooral de uitingen van verdriet van de mensen van Langandi zouden ze niet snel vergeten, hoewel voor hen als Afrikanen deze uitingen van verdriet toch niet vreemd zijn.
Na de H. Mis bleef de kerk vol met mensen die de hele nacht bij Piet zouden blijven waken, zingend, biddend en dansend. Sommige oudere vrouwen hadden in een hoek van de kerk hun matje uitgespreid en lagen er rustig te slapen, zoals dat in de dorpen bij een dodenwake ook veel gebeurt. Een geliefde overledene laat je niet alleen, ook al ben je niet meer in staat daadwerkelijk te waken.
Donderdagavond rond 21.00 uur arriveerde nog een delegatie uit Bangassou: priesters, zusters, catechisten en goede kennissen van Piet (o.a. Marcellin Ndode Sikossi). Ze hadden tien uur gedaan over de ongeveer 250 km van Bangassou naar Mobaye vanwege de regen.
Vrijdagmorgen 27 juni om 6.30 uur kwam de bisschop, Mgr. Peter Marzinkowski de missie oprijden, gevolgd door een talrijke delegatie uit Alindao, priesters, zusters, lekenmissionarissen en afgevaardigden van de christenen. Tegelijk met hun komst begon het overvloedig te regenen, zodat wij niet om 7.00 uur naar Penge konden vertrekken zoals aanvankelijk de bedoeling was. Om 10.00 uur klaarde het op en vertrok de rouwstoet naar Penge. De grote massa mensen was ons reeds te voet voorgegaan. In Penge, “zijn Mariaal Centrum”, werd Piet aan de rand van het dorp weer opgewacht door de christenen en plechtig (kruis voorop, met missiedienaars, zangkoor, het legioen van Maria enz.) begeleid naar het kerkplein, waar in de open lucht de uitvaartdienst zou plaats hebben.
Een grote mensenmassa was samengestroomd vanuit Mobaye en de omliggende dorpen om Piet naar zijn laatste rustplaats te begeleiden. Het leek wel iets op de toeloop van mensen tijdens de door Piet jaarlijks georganiseerde Maria congressen, waar hij zo trots op was.
Onze bisschop, Mgr. Peter Marzinkowski, ging voor in de uitvaartplechtigheid omringd door twintig priesters. Hij sprak zijn grote waardering uit voor het geweldige pastorale werk dat Piet door de jaren heen verricht heeft en riep de christenen op zijn erfenis, het Mariaal Centrum, nu zelf levend te houden.
Onze Regionaal Overste, pater Dieudonné Nzapalainga, hield de preek, waarin hij het werk van Piet de Groot gedurende zovele jaren prees en het belang onderstreepte van het Mariale Centrum voor heel het bisdom.
Na de H. Mis werd Piet naar zijn laatste rustplaats gebracht, gedragen door de Afrikaanse priesters, een uitdrukking van hun kant van de achting voor zijn persoon en het respect voor zijn werk. Als Nederlands medebroeder werd mij gevraagd de laatste gebeden aan het graf uit te spreken, waarna de bisschop en alle aanwezige priesters voor een laatste keer Piet met wijwater gezegend hebben.
Piet rust nu, zoals hij zelf altijd gewenst had, in zijn Mariaal Centrum, temidden van zijn mensen wier leven door de jaren heen nauw vervlochten was geraakt met het zijne. Hij was een van hen geworden en zo werd het ook door de mensen van Penge gevoeld. Ook al is Piet niet meer levend aanwezig, het feit dat zijn lichaam temidden van hen rust is een grote troost en steun voor hen.
Hoe het nu precies verder zal gaan met het Mariaal Centrum en de dorpen waar Piet de zorg voor had, weten wij nog niet, maar Piet zal er vanuit de hemel wel op toezien dat het goed komt.
Piet Meeuws.
p.s. Zoals je weet is John weer terug in Nederland en het vliegtuig staat droog in Bangui. Er zou tot eind juli geen avgas te krijgen zijn. Intussen is Helmut naar Bangui geweest en hij kwam terug met het goede nieuws dat er vanaf maandag waarschijnlijk weer gevlogen kan worden. De avgas is intussen in Bangui gearriveerd. Zodra wij een officiele bevestiging krijgen wil Helmut naar Bangui gaan om het vliegtuig op te halen en in Mobaye te stationeren.. We'll wait and see !
Sinds ruim een week zit het grootste gedeelte van Bangui zonder electriciteit. Er zijn problemen met de installatie in Boali en in Bangui zou de hoofd generator stuk zijn. Men spreekt zelfs van sabotage. Dan kun je toch beter in Mobaye zitten met 24 uur per etmaal stroom. Het economische leven in Bangui ligt zowat lam: geen "vivres frais" in de winkels, alle werkplaatsen gesloten, de drinkwatervoorzienig werkt niet, enz. Zou je nog eens willen komen, dan ben je van harte welkom, maar ik raad je aan nog even te wachten
