Piloten zonder Grenzen in de Centraal Afrikaanse Republiek

Beste Mensen,

Het jaar schiet al weer aardig op. In de afgelopen maanden heb ik enkele brieven aan mensen geschreven, die ik hier nu graag even voor iedereen bij elkaar wil zetten om U weer op de hoogte te houden van ons werk hier.
We hebben een grote enquête gehouden onder meer dan 400 jongeren van Mobaye om te weten wat ze zo al doen in hun vrije tijd en wat ze zouden willen doen. Een heel interessant onderzoek waaruit blijkt dat ze in feite niet veel kunnen doen, omdat er gewoon niets te doen is in Mobaye. Bij dit onderzoekje valt de groep in 4 delen uit elkaar :
1. Een groep uit de vissersdorpen, die bijna allemaal met vissen een beetje bijverdienen, maar die vaak afhankelijk zijn van anderen omdat ze zelf geen netten hebben. Deze groep kunnen we helpen met klossen nylondraad, waarvan ze zelf netten kunnen maken.
2. De overgrote meerderheid is afkomstig uit de agrarische sector en voor hen is er heel weinig te doen.
3. Een andere groep zou graag iets in de "handel" doen. Dat is een groot woord voor jongeren die langs de weg zitten met een paar kleine dingetjes die ze kunnen verkopen:
- petroleum voor petroleumlampen (1 liter kopen en per 5 of 10 centiliter verkopen)
- cigaretten (die per stuk worden doorverkocht)
4. De laatste groep denkt meer in "transport en handel". Dat wil zeggen dat ze bv.
- verse vis kopen en die roken of drogen en dan doorverkopen
- manioc (kasave), rijst, mais, enz. kopen op de markten rond Mobaye (tot zo'n 20 km. waar ze te voet naartoe gaan) om dat dan weer in Mobaye met winst teverkopen.
Ons idee is nu om met de groep "Gerechtigheid en Vrede" deze jongeren te helpen met wat ze willen, maar ze ook andere dingen voor te stellen, zoals:
- groentetuintjes aanleggen
- vruchtbomen kweken en aanplanten (of verkopen)
- materiaal voor de bouw verzamelen: grind, zand en stenen uithalen.
- cementblokken maken
- kleine huismeubeltjes maken o.l.v. een timmerman
- leren schilderen o.l.v. een schilder door eerst onze eigen zalen een nieuw verfje te geven en daarna ook nog de te restaureren school.
- leren metselen o.l.v. een metselaar: restauratie van een lagere school (halfopen klaslokalen dichtmetselen) met lichtdoorlatende cementblokken en betonnen vloeren storten). Ook willen we tijdens deze vakantie onze bibliotheek openhouden en dan vooral aandacht besteden aan voorlees sessies voor de kleineren.Alles bij elkaar een heel werk, waar nog wel wat organisatie en ook financiële middelen voor nodig zijn. Maar die hebben we ondertussen dankzij een vriend van Mgr. Maanicus en van de missie van Mobaye tot onze beschikking gekregen.

In een latere brief:
Wij zitten volop in de regentijd: enkele warmere dagen, maar vooral verfrissing na de buien en nachten die weer wat koeler zijn. In mijn laatste mail heb ik wat meer uitgewijd over vakantiewerk, wat we willen organiseren. Dat begint al aardig vorm aan te nemen met verschillende parochianen, die een deel van hun vakantie aan de jeugd willen besteden. Ook de bibliotheek werkt volop, 's morgens en na de middag. Ook worden er typecursussen gegeven en dat allemaal met vrijwilligers.
De plannen voor de restauratie van de meisjesschool nemen vastere vormen aan. De school is indertijd gebouwd door Pater Maanicus (eerst een jongensschool, die we vorig jaar weer helemaal opgeknapt hebben en die de naam Antoine Marie Maanicus draagt, en later een meisjesschool.) Die meisjesschool willen we nu restaureren: 50 jaar lang is er niets aan onderhouden, want de school werd overgenomen door de staat.
Vorige week Dinsdag hebben we een vergadering gehad met de plaatselijke autoriteiten: Préfet, Burgemeester, oudercommisie, enz. Die hebben op hun beurt een grote vergadering belegd met de Dorpshoofden en de Notabelen van het dorp. Een vergadering waar zo'n kleine 50 man op af gekomen is. De taken van stenen, grind en zand uithalen zijn over de verschillende wijken verdeeld en zal door de bevolking gedaan worden. Ook de protestantse sektes en kerken hebben we erbij betrokken. De jeugd zal de cementblokken maken en als alles goed gaat willen we in September met het echte werk beginnen zodat de school in October (begin van het schooljaar), weer als nieuw zal zijn. Een ambitieus plan omdat we de autoriteiten en de bevolking erbij willen betrekken. Als we het alleen met onze eigen parochianen georganiseerd hadden, zou het gemakkelijker en sneller gaan, maar we willen de hele bevolking er actief bij betrekken.
De vergadering, die heel goed verlopen was, werd naderhand een chaos omdat er mensen van het nationale energiebedrijf uit Bangui waren gekomen, met een brief van de Directeur Général, met het beleefde verzoek aan de autoriteiten om reserve kabels - die Mobaye rijk is - uit te lenen voor een groot project aan de andere kant van het land. Maar daar was de bevolking het niet mee eens en er werd ook gezegd waarom. Het komt erop neer dat de mensen vinden, dat ze al een zak vol beloftes hebben die nooit waar gemaakt worden. Dat het nationale energiebedrijf niets voor het electriciteitsnet van Mobaye doet. Het huidige electriciteitsnet van Mobaye is aangelegd door Zaïre, als compensatie voor de dorpen die bij de bouw van de stuwdam onder water zijn komen te staan. De huidige transformator is betaald door de Europese Gemeenschap, maar met geld wat voor ons ziekenhuis bestemd was.Bovendien heeft het nationale electriciteitsbedrijf al van alles "geleend": palen, stroomonderbrekers, electriciteitskastjes en wat dies meer zij en er is nog nooit wat teruggekomen.
Daarnaast werden er nog enkele dingen opgenoemd die "geleend" waren, maar nooit terugkwamen: een vrachtwagen van publieke werken, een aggregaat, om nog maar niet te spreken van aluminium golfplaten, cement en hout die bedoeld waren om de door de stuwdam vernielde gebouwen te vervangen en een zeer groot bedrag aan geld wat ergens is blijven hangen. De man uit Bangui had toen het onzalige idee om te zeggen dat Mobaye niks te vertellen had, dat de brief alleen maar een beleefde manier was om te eisen en dat de spullen toch gehaald zouden worden. Toen was de vergadering snel afgelopen. Maar na de middag kwam de vrachtwagen Mobaye binnen gereden en dat was de druppel die de emmer deed overlopen. Met palmtakken zijn de mensen de straat opgegaan om vredig te demonstreren en om de vrachtwagen leeg de stad uit te laten gaan. Daar zijn weer wat verkeerde woorden gevallen van de kant van de mensen van het energiebedrijf, waarop de vrachtwagen met stenen bekogeld is en de voorruit gebroken. Een betreurenswaardig incident. Maar de vrachtwagen is wel leeg vertrokken en de groep uit Bangui is erachteraan gevlucht. Jammer dat dat zo verlopen moest. Wel is het een geweldige verandering in de mentaliteit van de mensen, die toch voor hun rechten durven op te komen. In de zondagsmissen heb ik de bevolking opgeroepen om geen geweld te gebruiken en de autoriteiten om ook eens een keer naar de mensen te luisteren.

We zijn weer een paar weken verder.
16 Augustus zijn we begonnen met de voorbereidende werkzaamheden voor de school: cementblokken maken en grind, zand en stenen uithalen. Dat liep meteen als een trein. Ondanks mijn wat pessimistische opmerking over de samenwerking met de autoriteiten moet ik zeggen dat de medewerking van de mensen overdonderend is. Volgens de mensen reageren ze zo snel omdat de Missie achter het initiatief staat. De hoogste autoriteiten hebben nog niet veel belangstelling getoond. Die zien dit soort dingen liever gedaan worden door grote Europese projecten, dan kunnen zij er volop van mee eten. Het belang van de mensen staat bij hen niet voorop.
21 Augustus zijn we begonnen met het eigenlijke werk aan de school. Tot mijn grote verbazing hebben ze in 1 week 1 klaslokaal helemaal klaargekregen (inclusief schilderwerk en de deur) en een tweede zaal is zover dat de schilders er morgen in kunnen en de timmerman de deur kan afhangen. In de derde zaal zijn de werkzaamheden ook al in een vergevorderd stadium. Bovendien worden er grote werkzaamheden verricht aan de fundamenten, die van de regen te lijden hebben gehad. Een tweede gebouw vraagt ook wat onderhoud: fundamenten, bordes, treden naar het bordes en hang en sluitwerk evenals wat schilderwerk. Dat zal nog wel een paar weken in beslag nemen, maar de school zal zeker als nieuw zijn bij de aanvang van het nieuwe schooljaar in October.Het meeste werk wordt gedaan door de jeugd, onder leiding van enkele vakmensen.
Iedereen is geweldig trots op de snelheid van werken en op het prachtige resultaat. En men is er zich van bewust dat dat zo snel kan, omdat iedereen met veel plezier meewerkt. Al de pessimisten, die maar steeds zeiden dat de gewone bevolking toch niet wilde meewerken staan nu mooi in hun hemd. Ik heb, ondanks mijn pessimisme, altijd volgehouden: "Jullie kunnen het." "Doe het!" "Iedereen bestaat niet, ik ken alleen Jan, Piet, Klaas, Marie, Annie..... . Als we wachten tot 'Iedereen' begint, gebeurt er nooit iets." En de Jannen en de Pieten en de Klaassen en de Maries, Annies, enz. zijn begonnen! Ook hebben we onze eigen gebouwen en zalen wat opgeschilderd en zijn er jongeren bezig om banken voor de kerk en voor de zalen te maken.We hebben nog grootsere plannen voor de toekomst, maar daarover later wat meer.

Hartelijke groeten,

Pater Ben van Breen.

Hello Hans,

Theft of fuel is indeed rare and I get along well with Daniel and Samuel.
I think Soeur Noella is not here at the moment; that is why I have not seen her around. Do not know where she is though.
The problem with Minair is that André is on leave and Nicola is a good mechanic but does not know much about electrics. Whenever we get something fixed there is something else to fix afterwards. They are just not very careful when they work and this is especially a problem with electrics and wiring.Since the airplane seems to have suffered from electrical problems from the beginning this does not make it any easier.
Another aircraft has arrived today. It is ZS-TAS, a Caravan. Maybe you have met Marc, the pilot. He used to fly for Minair with this Caravan but has now got a contract with Sodiam/Via-air. Carlos has left with his Caravan ZS-OAT.The King Air 90 has only arrived here less than 2 months ago so I do not know all the connections there. But then they might have been here before. The reg is ZS-NXI.

Have a nice day,

Mario

Hi Hans,

Fuel was stolen the other night because Samuel was doing the night shift instead of Daniel (I did not know that). Unfortunately he is not made for the night shift and we lost some litres.
I have met Soeur Noella twice so far, so I do not know what to say.
Regarding the battery, that is exactly what I told them as well : check it every 50 hours. But this will be forgotten in 2 days. However, to me this is a further indication that there is something wrong with the electrical system. I will give you an account of the things that happened next time.
MSF Spain has pulled out and I have not heard anything from MSF Holland. I am however in contact with CICR (Red Cross) as they have an office in Paoua now and they are having trouble getting there in their cars because of rebels. They are now considering their options, as they intend to fly there on a regular basis (probably once every 2 weeks). The options are limited though, there is the 182 from ASF and Minair. The 182 is probably the cheapest option and it really depends on their needs. Minair, I believe, will be much too expensive for them.
I am also flying for UNHCR to Mboki from time to time, which is healthy for the account. Since I have worked for the UN twice, I know that usually they are people with not much clue of what is going on. The UN in general is a big money waster and therefore I charge them the full rate. That comes to around two and a half million CFA per flight to Mboki and back. So financially I am staying at the same level. I am trying to utilise the plane as efficiently as I can and try not to have many empty flights. The people here have enough time to wait a day or two, so then I can combine flights.
Up till now I have flown about a hundred hours. That is not bad considering the difficult weather and the three weeks that the plane had been grounded. And I was grounded from last Thursday to Saturday as I had caught malaria. But Saturday I was up again for Mobaye. The Malarone tablets are strong stuff. The malaria itself was not as bad as the two hours after taking the tablets. They really hit hard but I guess that is what is needed to get rid of the parasites.
I enjoy the quiet life here. From time to time I go out for dinner. One of the Lebanese guys had invited me to the Ali Baba the other night. Great food. We ate for 2 hours. Went to dinner with some South Africans and also with the ASF pilots.
By the way, there are two King Airs based in Bangui now. Both on South African reg. One is for a uranium company which is digging in Bakouma, which is a 200. The other one is a 90 and is operated as charter here. No idea though who is involved there. Rumours are that the presidential family is in it as well.

Will write again soon,

Mario

Hi Hans

As promised I sat down to write some of the fun stuff down for you. The passengers for today cancelled the flight because Afrique-air has lost all their luggage in Tripoli and it will arrive earliest next Sunday. What a nice start of a 2 week stay in Central Africa.
The first month here was not very hectic. I got my validation within 11 days. I had a lot of flights but all went well. The plane was behaving properly and the weather was still posing no problems.The weather started to get worse and I had my first encounter with thunderstorms on the 1st of July. I went to Bangassou with 4 passengers and wanted to fly to Mobaye the same day to spend 2 nights there, before going back to Bangui. When I quit Bangassou, I called Mobaye on HF radio and was told that the weather was still fine there. On the way to Bangassou I had passed some very high towering cumuli and was afraid that they might have developed into Cumulonimbus, the thunderstorm clouds. Since it is only a one hour flight from Bangassou to Mobaye I went. I discovered that the clouds had actually already developed into thunderstorms and were just 30 km east of Mobaye. So on comes the weather radar to try and find a hole between the storms. It looked promising to the south and I could make out the curves of the Ubangi river, which are just a couple of kilometres to the south-east of the airfield. I also descended in order to remain outside the clouds, making it easier for me to visually see the heavy rain and avoid it. Altogether there were 3 storm cells that I could see around me. The rain had started and there was lightning all around me. I still managed to land safely in Mobaye with the closest storm cell just at the southern bank of the river, which is about 2 or 3 km from the airfield. We quickly secured the plane and hurried into the car as the rain started to pour down on us.

On the 8th of July I was supposed to fly with the Archbishop of Bangui and the Bishop from Metz, France to Bamba. Bamba is an airfield about ten kilometres from the border with Cameroon. The two bishops were supposed to visit a hospital in a village which is one and a half hour by car from the airfield. The weather on the morning of the 8th was not looking too good. We had thunderstorms the whole night before and the storms were only beginning to clear when I got to the airport at 06:00 hrs. The satellite image did also not look very promising as there was another system of thunderstorms approaching Bamba from the northeast.
One problem was that the Bishop from Metz had to get back to Bangui the same day, because he had to catch the Air France flight in the evening. I had to tell him that I could not promise that we would be able to return in the afternoon, due to difficult weather. That was certainly enough for him to politely refrain from coming. Furthermore I told the Archbishop that the flight could be quite turbulent. Still he wanted to go and along with him came one more person.
We were finally able to take off at 10:20 hrs local time. I had filed a flight plan requesting flight level 80. Soon after take off we entered clouds and I was hoping that we would get on top of these clouds once we reached FL 80. Unfortunately there was no sign of the sun there and I requested a climb to FL 100. Once we got there we still could not make out the sun. We were in thick cloud and it was raining quite a bit. The little aeroplane was shaken a bit in the turbulence. I looked at the Bishop and his companion and could see that they were not very happy. I assured them that everything was fine and that we would soon be back in te sunshine. I did not really keep my promise because out of the 2 hours flight time, we spent more than one and a half in cloud and rain. It was quite tiring to fly the plane because the autopilot is not working and I had to hand-fly it all the way. Finally at about 12:00 hrs, after passing a few thunderstorms along the way, we were able to see the ground as the clouds started to thin. We landed at Bamba at about 12:20 hrs and 20 minutes later the thunderstorms came in as well. But we were safely on the ground. After we had landed, they admitted that they had been a little afraid.
The flight back to Bangui the following day was uneventful.

On the 14th of July I had to fly from Bangassou to Mboki and Zemio and then back to Bangassou to continue further to Bangui. I took off in Bangassou at about 07:00 hrs with two passengers for Mboki and one for Zemio. I had arrived in Bangassou the day before and while still in flight had told Mboki on HF radio, that I would be arriving there at about 10:00 hrs the following morning. Father Theo in Bangassou had told them again in the afternoon of that same day, that I would be coming to Mboki the next morning at 10:00.
The weather was very good and the flight to Mboki uneventful. Then the surprise as I flew low over the airfield to make sure that the runway was clear. I could see nobody at the airfield and the runway was still barricaded. I turned towards the village and flew low over the village a few times. I finally saw a car driving towards the airfield, but it stopped at the beginning of the runway and the two people only got out of the car to look at the barricaded runway. Finally after having waited for 20 minutes I decided to continue to Zemio as I did not want to waste fuel that I would need later on. After I had arrived in Zemio I was told by the sisters there, that I could fly back to Mboki now as the runway has been cleared. Unfortunately I did not have enough fuel to make another trip to Mboki and the two passengers for Mboki were not happy because they had to take the car. It still is a long drive from Zemio to Mboki.
After I had departed Zemio I told Bangassou on HF radio that I would get there at 12:25 hrs. Unfortunately father Theo was not on the radio. So I told the responding person about my arrival. The problem with HF radio is that it is not always very clear and 12 sounds quite similar to 2 in French. The person on the radio in Bangassou did not know that I would say 14:25 as my time of arrival if I meant 2 in the afternoon. So – in the end - when I got to Bangassou the runway was still blocked and the people were having their lunch instead of waiting for me. After flying low over the cathedral in Bangassou I could see the cars speeding to the airfield and I thought about the abandoned supper and smiled.
After all the excitement I took three passengers in Bangassou for Bangui. Everything was fine except that I noticed a very high rate of charge on the ammeter. After 20 minutes the battery was still being charged with a high rate and I decided to switch off the alternator to avoid the battery being cooked. I had to switch off all electrical equipment to save the battery energy for getting into Bangui as it looked like it would be an IFR approach.Because the radio didn’t need that much power from the battery I was able to contact Bangui 50 NM out. I told them that I had no alternator and that my battery might quit on me, leaving me without radio contact with Bangui Tower. Luckily that did not happen ánd I was able to fly a visual approach. At Minair we discovered that the battery had already been in the aeroplane for almost 3 years. The whole thing happened on the first flight after the 50 hrs maintenance but the battery only needs to be checked every 100 hrs.
Next time I will tell you about a medical evacuation from Mobaye. It was a pastor of some free church. Further I will tell you about my encounter with a heap of CB’s which were just between the TMA boundary and the airport.

Best regards,

Mario