Monday, August 28, 2006
Nieuws uit Mobaye
Beste Mensen,
Het jaar schiet al weer aardig op. In de afgelopen maanden heb ik enkele brieven aan mensen geschreven, die ik hier nu graag even voor iedereen bij elkaar wil zetten om U weer op de hoogte te houden van ons werk hier.
We hebben een grote enquête gehouden onder meer dan 400 jongeren van Mobaye om te weten wat ze zo al doen in hun vrije tijd en wat ze zouden willen doen. Een heel interessant onderzoek waaruit blijkt dat ze in feite niet veel kunnen doen, omdat er gewoon niets te doen is in Mobaye. Bij dit onderzoekje valt de groep in 4 delen uit elkaar :
1. Een groep uit de vissersdorpen, die bijna allemaal met vissen een beetje bijverdienen, maar die vaak afhankelijk zijn van anderen omdat ze zelf geen netten hebben. Deze groep kunnen we helpen met klossen nylondraad, waarvan ze zelf netten kunnen maken.
2. De overgrote meerderheid is afkomstig uit de agrarische sector en voor hen is er heel weinig te doen.
3. Een andere groep zou graag iets in de "handel" doen. Dat is een groot woord voor jongeren die langs de weg zitten met een paar kleine dingetjes die ze kunnen verkopen:
- petroleum voor petroleumlampen (1 liter kopen en per 5 of 10 centiliter verkopen)
- cigaretten (die per stuk worden doorverkocht)
4. De laatste groep denkt meer in "transport en handel". Dat wil zeggen dat ze bv.
- verse vis kopen en die roken of drogen en dan doorverkopen
- manioc (kasave), rijst, mais, enz. kopen op de markten rond Mobaye (tot zo'n 20 km. waar ze te voet naartoe gaan) om dat dan weer in Mobaye met winst teverkopen.
Ons idee is nu om met de groep "Gerechtigheid en Vrede" deze jongeren te helpen met wat ze willen, maar ze ook andere dingen voor te stellen, zoals:
- groentetuintjes aanleggen
- vruchtbomen kweken en aanplanten (of verkopen)
- materiaal voor de bouw verzamelen: grind, zand en stenen uithalen.
- cementblokken maken
- kleine huismeubeltjes maken o.l.v. een timmerman
- leren schilderen o.l.v. een schilder door eerst onze eigen zalen een nieuw verfje te geven en daarna ook nog de te restaureren school.
- leren metselen o.l.v. een metselaar: restauratie van een lagere school (halfopen klaslokalen dichtmetselen) met lichtdoorlatende cementblokken en betonnen vloeren storten). Ook willen we tijdens deze vakantie onze bibliotheek openhouden en dan vooral aandacht besteden aan voorlees sessies voor de kleineren.Alles bij elkaar een heel werk, waar nog wel wat organisatie en ook financiële middelen voor nodig zijn. Maar die hebben we ondertussen dankzij een vriend van Mgr. Maanicus en van de missie van Mobaye tot onze beschikking gekregen.
In een latere brief:
Wij zitten volop in de regentijd: enkele warmere dagen, maar vooral verfrissing na de buien en nachten die weer wat koeler zijn. In mijn laatste mail heb ik wat meer uitgewijd over vakantiewerk, wat we willen organiseren. Dat begint al aardig vorm aan te nemen met verschillende parochianen, die een deel van hun vakantie aan de jeugd willen besteden. Ook de bibliotheek werkt volop, 's morgens en na de middag. Ook worden er typecursussen gegeven en dat allemaal met vrijwilligers.
De plannen voor de restauratie van de meisjesschool nemen vastere vormen aan. De school is indertijd gebouwd door Pater Maanicus (eerst een jongensschool, die we vorig jaar weer helemaal opgeknapt hebben en die de naam Antoine Marie Maanicus draagt, en later een meisjesschool.) Die meisjesschool willen we nu restaureren: 50 jaar lang is er niets aan onderhouden, want de school werd overgenomen door de staat.
Vorige week Dinsdag hebben we een vergadering gehad met de plaatselijke autoriteiten: Préfet, Burgemeester, oudercommisie, enz. Die hebben op hun beurt een grote vergadering belegd met de Dorpshoofden en de Notabelen van het dorp. Een vergadering waar zo'n kleine 50 man op af gekomen is. De taken van stenen, grind en zand uithalen zijn over de verschillende wijken verdeeld en zal door de bevolking gedaan worden. Ook de protestantse sektes en kerken hebben we erbij betrokken. De jeugd zal de cementblokken maken en als alles goed gaat willen we in September met het echte werk beginnen zodat de school in October (begin van het schooljaar), weer als nieuw zal zijn. Een ambitieus plan omdat we de autoriteiten en de bevolking erbij willen betrekken. Als we het alleen met onze eigen parochianen georganiseerd hadden, zou het gemakkelijker en sneller gaan, maar we willen de hele bevolking er actief bij betrekken.
De vergadering, die heel goed verlopen was, werd naderhand een chaos omdat er mensen van het nationale energiebedrijf uit Bangui waren gekomen, met een brief van de Directeur Général, met het beleefde verzoek aan de autoriteiten om reserve kabels - die Mobaye rijk is - uit te lenen voor een groot project aan de andere kant van het land. Maar daar was de bevolking het niet mee eens en er werd ook gezegd waarom. Het komt erop neer dat de mensen vinden, dat ze al een zak vol beloftes hebben die nooit waar gemaakt worden. Dat het nationale energiebedrijf niets voor het electriciteitsnet van Mobaye doet. Het huidige electriciteitsnet van Mobaye is aangelegd door Zaïre, als compensatie voor de dorpen die bij de bouw van de stuwdam onder water zijn komen te staan. De huidige transformator is betaald door de Europese Gemeenschap, maar met geld wat voor ons ziekenhuis bestemd was.Bovendien heeft het nationale electriciteitsbedrijf al van alles "geleend": palen, stroomonderbrekers, electriciteitskastjes en wat dies meer zij en er is nog nooit wat teruggekomen.
Daarnaast werden er nog enkele dingen opgenoemd die "geleend" waren, maar nooit terugkwamen: een vrachtwagen van publieke werken, een aggregaat, om nog maar niet te spreken van aluminium golfplaten, cement en hout die bedoeld waren om de door de stuwdam vernielde gebouwen te vervangen en een zeer groot bedrag aan geld wat ergens is blijven hangen. De man uit Bangui had toen het onzalige idee om te zeggen dat Mobaye niks te vertellen had, dat de brief alleen maar een beleefde manier was om te eisen en dat de spullen toch gehaald zouden worden. Toen was de vergadering snel afgelopen. Maar na de middag kwam de vrachtwagen Mobaye binnen gereden en dat was de druppel die de emmer deed overlopen. Met palmtakken zijn de mensen de straat opgegaan om vredig te demonstreren en om de vrachtwagen leeg de stad uit te laten gaan. Daar zijn weer wat verkeerde woorden gevallen van de kant van de mensen van het energiebedrijf, waarop de vrachtwagen met stenen bekogeld is en de voorruit gebroken. Een betreurenswaardig incident. Maar de vrachtwagen is wel leeg vertrokken en de groep uit Bangui is erachteraan gevlucht. Jammer dat dat zo verlopen moest. Wel is het een geweldige verandering in de mentaliteit van de mensen, die toch voor hun rechten durven op te komen. In de zondagsmissen heb ik de bevolking opgeroepen om geen geweld te gebruiken en de autoriteiten om ook eens een keer naar de mensen te luisteren.
We zijn weer een paar weken verder.
16 Augustus zijn we begonnen met de voorbereidende werkzaamheden voor de school: cementblokken maken en grind, zand en stenen uithalen. Dat liep meteen als een trein. Ondanks mijn wat pessimistische opmerking over de samenwerking met de autoriteiten moet ik zeggen dat de medewerking van de mensen overdonderend is. Volgens de mensen reageren ze zo snel omdat de Missie achter het initiatief staat. De hoogste autoriteiten hebben nog niet veel belangstelling getoond. Die zien dit soort dingen liever gedaan worden door grote Europese projecten, dan kunnen zij er volop van mee eten. Het belang van de mensen staat bij hen niet voorop.
21 Augustus zijn we begonnen met het eigenlijke werk aan de school. Tot mijn grote verbazing hebben ze in 1 week 1 klaslokaal helemaal klaargekregen (inclusief schilderwerk en de deur) en een tweede zaal is zover dat de schilders er morgen in kunnen en de timmerman de deur kan afhangen. In de derde zaal zijn de werkzaamheden ook al in een vergevorderd stadium. Bovendien worden er grote werkzaamheden verricht aan de fundamenten, die van de regen te lijden hebben gehad. Een tweede gebouw vraagt ook wat onderhoud: fundamenten, bordes, treden naar het bordes en hang en sluitwerk evenals wat schilderwerk. Dat zal nog wel een paar weken in beslag nemen, maar de school zal zeker als nieuw zijn bij de aanvang van het nieuwe schooljaar in October.Het meeste werk wordt gedaan door de jeugd, onder leiding van enkele vakmensen.
Iedereen is geweldig trots op de snelheid van werken en op het prachtige resultaat. En men is er zich van bewust dat dat zo snel kan, omdat iedereen met veel plezier meewerkt. Al de pessimisten, die maar steeds zeiden dat de gewone bevolking toch niet wilde meewerken staan nu mooi in hun hemd. Ik heb, ondanks mijn pessimisme, altijd volgehouden: "Jullie kunnen het." "Doe het!" "Iedereen bestaat niet, ik ken alleen Jan, Piet, Klaas, Marie, Annie..... . Als we wachten tot 'Iedereen' begint, gebeurt er nooit iets." En de Jannen en de Pieten en de Klaassen en de Maries, Annies, enz. zijn begonnen! Ook hebben we onze eigen gebouwen en zalen wat opgeschilderd en zijn er jongeren bezig om banken voor de kerk en voor de zalen te maken.We hebben nog grootsere plannen voor de toekomst, maar daarover later wat meer.
Hartelijke groeten,
Pater Ben van Breen.
Het jaar schiet al weer aardig op. In de afgelopen maanden heb ik enkele brieven aan mensen geschreven, die ik hier nu graag even voor iedereen bij elkaar wil zetten om U weer op de hoogte te houden van ons werk hier.
We hebben een grote enquête gehouden onder meer dan 400 jongeren van Mobaye om te weten wat ze zo al doen in hun vrije tijd en wat ze zouden willen doen. Een heel interessant onderzoek waaruit blijkt dat ze in feite niet veel kunnen doen, omdat er gewoon niets te doen is in Mobaye. Bij dit onderzoekje valt de groep in 4 delen uit elkaar :
1. Een groep uit de vissersdorpen, die bijna allemaal met vissen een beetje bijverdienen, maar die vaak afhankelijk zijn van anderen omdat ze zelf geen netten hebben. Deze groep kunnen we helpen met klossen nylondraad, waarvan ze zelf netten kunnen maken.
2. De overgrote meerderheid is afkomstig uit de agrarische sector en voor hen is er heel weinig te doen.
3. Een andere groep zou graag iets in de "handel" doen. Dat is een groot woord voor jongeren die langs de weg zitten met een paar kleine dingetjes die ze kunnen verkopen:
- petroleum voor petroleumlampen (1 liter kopen en per 5 of 10 centiliter verkopen)
- cigaretten (die per stuk worden doorverkocht)
4. De laatste groep denkt meer in "transport en handel". Dat wil zeggen dat ze bv.
- verse vis kopen en die roken of drogen en dan doorverkopen
- manioc (kasave), rijst, mais, enz. kopen op de markten rond Mobaye (tot zo'n 20 km. waar ze te voet naartoe gaan) om dat dan weer in Mobaye met winst teverkopen.
Ons idee is nu om met de groep "Gerechtigheid en Vrede" deze jongeren te helpen met wat ze willen, maar ze ook andere dingen voor te stellen, zoals:
- groentetuintjes aanleggen
- vruchtbomen kweken en aanplanten (of verkopen)
- materiaal voor de bouw verzamelen: grind, zand en stenen uithalen.
- cementblokken maken
- kleine huismeubeltjes maken o.l.v. een timmerman
- leren schilderen o.l.v. een schilder door eerst onze eigen zalen een nieuw verfje te geven en daarna ook nog de te restaureren school.
- leren metselen o.l.v. een metselaar: restauratie van een lagere school (halfopen klaslokalen dichtmetselen) met lichtdoorlatende cementblokken en betonnen vloeren storten). Ook willen we tijdens deze vakantie onze bibliotheek openhouden en dan vooral aandacht besteden aan voorlees sessies voor de kleineren.Alles bij elkaar een heel werk, waar nog wel wat organisatie en ook financiële middelen voor nodig zijn. Maar die hebben we ondertussen dankzij een vriend van Mgr. Maanicus en van de missie van Mobaye tot onze beschikking gekregen.
In een latere brief:
Wij zitten volop in de regentijd: enkele warmere dagen, maar vooral verfrissing na de buien en nachten die weer wat koeler zijn. In mijn laatste mail heb ik wat meer uitgewijd over vakantiewerk, wat we willen organiseren. Dat begint al aardig vorm aan te nemen met verschillende parochianen, die een deel van hun vakantie aan de jeugd willen besteden. Ook de bibliotheek werkt volop, 's morgens en na de middag. Ook worden er typecursussen gegeven en dat allemaal met vrijwilligers.
De plannen voor de restauratie van de meisjesschool nemen vastere vormen aan. De school is indertijd gebouwd door Pater Maanicus (eerst een jongensschool, die we vorig jaar weer helemaal opgeknapt hebben en die de naam Antoine Marie Maanicus draagt, en later een meisjesschool.) Die meisjesschool willen we nu restaureren: 50 jaar lang is er niets aan onderhouden, want de school werd overgenomen door de staat.
Vorige week Dinsdag hebben we een vergadering gehad met de plaatselijke autoriteiten: Préfet, Burgemeester, oudercommisie, enz. Die hebben op hun beurt een grote vergadering belegd met de Dorpshoofden en de Notabelen van het dorp. Een vergadering waar zo'n kleine 50 man op af gekomen is. De taken van stenen, grind en zand uithalen zijn over de verschillende wijken verdeeld en zal door de bevolking gedaan worden. Ook de protestantse sektes en kerken hebben we erbij betrokken. De jeugd zal de cementblokken maken en als alles goed gaat willen we in September met het echte werk beginnen zodat de school in October (begin van het schooljaar), weer als nieuw zal zijn. Een ambitieus plan omdat we de autoriteiten en de bevolking erbij willen betrekken. Als we het alleen met onze eigen parochianen georganiseerd hadden, zou het gemakkelijker en sneller gaan, maar we willen de hele bevolking er actief bij betrekken.
De vergadering, die heel goed verlopen was, werd naderhand een chaos omdat er mensen van het nationale energiebedrijf uit Bangui waren gekomen, met een brief van de Directeur Général, met het beleefde verzoek aan de autoriteiten om reserve kabels - die Mobaye rijk is - uit te lenen voor een groot project aan de andere kant van het land. Maar daar was de bevolking het niet mee eens en er werd ook gezegd waarom. Het komt erop neer dat de mensen vinden, dat ze al een zak vol beloftes hebben die nooit waar gemaakt worden. Dat het nationale energiebedrijf niets voor het electriciteitsnet van Mobaye doet. Het huidige electriciteitsnet van Mobaye is aangelegd door Zaïre, als compensatie voor de dorpen die bij de bouw van de stuwdam onder water zijn komen te staan. De huidige transformator is betaald door de Europese Gemeenschap, maar met geld wat voor ons ziekenhuis bestemd was.Bovendien heeft het nationale electriciteitsbedrijf al van alles "geleend": palen, stroomonderbrekers, electriciteitskastjes en wat dies meer zij en er is nog nooit wat teruggekomen.
Daarnaast werden er nog enkele dingen opgenoemd die "geleend" waren, maar nooit terugkwamen: een vrachtwagen van publieke werken, een aggregaat, om nog maar niet te spreken van aluminium golfplaten, cement en hout die bedoeld waren om de door de stuwdam vernielde gebouwen te vervangen en een zeer groot bedrag aan geld wat ergens is blijven hangen. De man uit Bangui had toen het onzalige idee om te zeggen dat Mobaye niks te vertellen had, dat de brief alleen maar een beleefde manier was om te eisen en dat de spullen toch gehaald zouden worden. Toen was de vergadering snel afgelopen. Maar na de middag kwam de vrachtwagen Mobaye binnen gereden en dat was de druppel die de emmer deed overlopen. Met palmtakken zijn de mensen de straat opgegaan om vredig te demonstreren en om de vrachtwagen leeg de stad uit te laten gaan. Daar zijn weer wat verkeerde woorden gevallen van de kant van de mensen van het energiebedrijf, waarop de vrachtwagen met stenen bekogeld is en de voorruit gebroken. Een betreurenswaardig incident. Maar de vrachtwagen is wel leeg vertrokken en de groep uit Bangui is erachteraan gevlucht. Jammer dat dat zo verlopen moest. Wel is het een geweldige verandering in de mentaliteit van de mensen, die toch voor hun rechten durven op te komen. In de zondagsmissen heb ik de bevolking opgeroepen om geen geweld te gebruiken en de autoriteiten om ook eens een keer naar de mensen te luisteren.
We zijn weer een paar weken verder.
16 Augustus zijn we begonnen met de voorbereidende werkzaamheden voor de school: cementblokken maken en grind, zand en stenen uithalen. Dat liep meteen als een trein. Ondanks mijn wat pessimistische opmerking over de samenwerking met de autoriteiten moet ik zeggen dat de medewerking van de mensen overdonderend is. Volgens de mensen reageren ze zo snel omdat de Missie achter het initiatief staat. De hoogste autoriteiten hebben nog niet veel belangstelling getoond. Die zien dit soort dingen liever gedaan worden door grote Europese projecten, dan kunnen zij er volop van mee eten. Het belang van de mensen staat bij hen niet voorop.
21 Augustus zijn we begonnen met het eigenlijke werk aan de school. Tot mijn grote verbazing hebben ze in 1 week 1 klaslokaal helemaal klaargekregen (inclusief schilderwerk en de deur) en een tweede zaal is zover dat de schilders er morgen in kunnen en de timmerman de deur kan afhangen. In de derde zaal zijn de werkzaamheden ook al in een vergevorderd stadium. Bovendien worden er grote werkzaamheden verricht aan de fundamenten, die van de regen te lijden hebben gehad. Een tweede gebouw vraagt ook wat onderhoud: fundamenten, bordes, treden naar het bordes en hang en sluitwerk evenals wat schilderwerk. Dat zal nog wel een paar weken in beslag nemen, maar de school zal zeker als nieuw zijn bij de aanvang van het nieuwe schooljaar in October.Het meeste werk wordt gedaan door de jeugd, onder leiding van enkele vakmensen.
Iedereen is geweldig trots op de snelheid van werken en op het prachtige resultaat. En men is er zich van bewust dat dat zo snel kan, omdat iedereen met veel plezier meewerkt. Al de pessimisten, die maar steeds zeiden dat de gewone bevolking toch niet wilde meewerken staan nu mooi in hun hemd. Ik heb, ondanks mijn pessimisme, altijd volgehouden: "Jullie kunnen het." "Doe het!" "Iedereen bestaat niet, ik ken alleen Jan, Piet, Klaas, Marie, Annie..... . Als we wachten tot 'Iedereen' begint, gebeurt er nooit iets." En de Jannen en de Pieten en de Klaassen en de Maries, Annies, enz. zijn begonnen! Ook hebben we onze eigen gebouwen en zalen wat opgeschilderd en zijn er jongeren bezig om banken voor de kerk en voor de zalen te maken.We hebben nog grootsere plannen voor de toekomst, maar daarover later wat meer.
Hartelijke groeten,
Pater Ben van Breen.
