Piloten zonder Grenzen in de Centraal Afrikaanse Republiek

Het is inmiddels bijna middernacht, een doordeweekse maandag. Ik dacht dat de internet verbinding misschien wat sneller zou zijn zo rond dit uur. Maar er is geen verbinding.
Bij deze nogmaals mijn excuses aan iedereen voor de late en korte antwoordjes op jullie schrijven.

Het derde kwartaal is ook allang weer voorbij, geen tijd om terug te kijken. Er is zoveel te doen, we kijken vooruit.
In november zijn er eerst een aantal extra vluchten gepland voor doktoren die hun ‘vakantie’ hier al werkend komen doorbrengen. Dan is er half november bezoek van een oud CAR vlieger en vliegtuigmonteur, Willem. Voor hem ook niks geen vakantie, het toestel heeft een inspectie nodig die hier op het moment niet gedaan kan worden. Aan het eind van de maand is er wel wat vertier in het verschiet: omdat ik geklaagd had over de eenzame avonden hier stuurt PZG nu twee dames, Albertien en Petra.
Een aantal mensen heeft me al uitgenodigd om met de kerst langs te komen, waarvoor hartelijk dank. Het is ieder jaar toch weer fijn dat men zich nog om Den Vrijgezellen Medemensch bekommert. Ik kan komen eten in Haarlem, Beek en Donk, Helmond en Bangassou. Het zal wel Bangassou worden. Weer geen witte kerst.
In januari loopt mijn contract af bij de AMBB. Ik heb er met PZG nog niet over gesproken, het is nog een beetje vroeg misschien. Het werk is echt fantastisch, je uren deel je zelf in, naar Afrikaanse begrippen krijg je een riante financiële vergoeding, je hebt een dikke auto van de zaak, je hebt een relatief nieuw vliegtuig van de zaak en je hebt 360 dagen per jaar zonneschijn. Iedereen met een vliegbrevet kan zich nu aanmelden op http://www.pzg.nl/ voor het jaar 2008.
Effe serieus, ik zit wel eens te mopperen over het een of ander maar al met al is het toch wel een hele mooie ervaring. Ontzettend veel interessante mensen ontmoet: doktoren, antropologen, bisschoppen, legionairs, pigmeën, fransen ….
Ik zit al regelmatig te fantaseren wat we volgend jaar weer eens gaan doen, maar zeker weten dat ik nog vaak terug zal denken aan het werk hier.

Goed, zover is het nog lang niet, morgenvroeg ga ik eerst naar het Ministerie van Luchtvaart. Dat gaat om 9 uur open maar ik moet er om 8 uur zijn. Ik heb namelijk ‘een mannetje’ gevonden die wel effe een ‘formuliertje’ voor me kan maken waar op staat dat ik nog een paar weekjes door mag vliegen zonder die inspectie voor de kleppen en stoterstangen. Kost me $100, heb zo’n vaag vermoeden dat ik weer geen bonnetje krijg.
Dan gaan we eens rondbellen wie er nou echt woensdag allemaal richting het oosten moet en wie nog wel een dagje kan wachten. Vervolgens ga ik eens bij Total proberen uit te vissen hoeveel brandstof ik nog te goed heb. Het zal niet veel meer zijn, dus moet ik naar het hoofdkantoor om weer wat geld te storten. Ik moet ook naar de bank. Ik moet ons vliegtuig ophalen bij Minair - het kreeg daar een grote beurt - en ruzie maken omdat ze het spuitwerk verprutst hebben, waar ze bovendien aan begonnen zijn voordat we een prijs hadden afgesproken. Ik moet een testvlucht maken om te kijken of alles nog werkt. Dat is altijd spannend, kijken wat er nu weer lekt. Ik moet de bewakers vast weer op hun flikker geven want gegarandeerd dat er weer brandstof ‘verdampt’ is. Dan moet ik naar de main apron om te tanken, stoelen terug zetten voor de 4e en 5e passagiers, olie leksporen van de testvlucht verwijderen van de romp, bewakers er nogmaals op wijzen dat ik zo 2 andere gevonden heb!!, deze mail proberen te versturen, nieuwe satelliettelefoon uitproberen (gekocht voor een prikkie van m’n Libanese kapper), sporten, brood halen want bij ons thuis hebben ze alleen stokbrood in de smaken: IJslandsBevroren, KalahariDroog of ZeikNat. Soms tref je een stuk aan waarin alle drie de smaken zijn verwerkt. Oude satelliettelefoon leegbellen, krediet moet op, dus misschien tot morgenavond.
Genoeg te doen, dus ik ga nu maar eens slapen. Gelukkig is het vanavond een beetje afgekoeld ( he he )

Groeten vanuit Bangui!

X

Het is trouwens ongelooflijk wat je met google earth kunt zien. Een poosje geleden was de Centraal Afrikaanse Republiek nog grotendeels vaag, maar nu zijn er scherpe en recente foto's.
Tot nog toe heb ik geen Romeinse villa ontdekt, maar het is bijvoorbeeld wel interessant dat je de excessieve houtkap in het Noord Oosten van de C.A.R. goed kunt zien door het regelmatige patroon van de kaalslag.

Dat klinkt frustrerend en dat is het ook. Wat is er gebeurd?

Woensdag 26 september kreeg ik een mailtje van Niels, de huidige vlieger in Kenia voor Terre des Hommes: of ik voor hem een maandje kon komen invallen? De origineel geplande invaller had het laten afweten. Ik heb hem indertijd overgelest op het huidige toestel, zo kende hij de weg naar mij. Ik was op slag enthousiast.
Eerst maar eens bij ATOS - waar ik ben gedetacheerd - gepolst of het schikte. Het schikte wonderwel. Per 1 november zou ik vertrekken en per die datum zou ook de klus - waarvoor ik ben ingehuurd - zijn afgelopen. Ze hadden me al gevraagd of ik langer wilde blijven, dus als ik half december terugkwam was ik welkom.
's Avonds ondervond ik van mijn wederhelft niets dan medewerking. Alleen wilde ze wel op bezoek komen en dat snap ik wel. We kwamen uit op de laatste week van mijn vliegen en - om ook iets anders dan spinnen, schorpioenen en slangen te zien (Turkana barst ervan) - nog anderhalf, twee weken voor de leeuwen, giraffen en andere wat meer aaibare beesten.

Donderdag 27 september was het antwoord van ATOS op de vraag "mag het ook een ietsje meer zijn?" een heel direct 'nee'. Het bleek dat er een andere - gedetacheerde - medewerker per 1 januari opstapt en dat men mij als zijn vervanger ziet. Als het "een ietsje meer" zou worden, zou de overlap te kort worden. Maar ATOS dacht mee en verzon een list: als deze medewerker nu, i.p.v. 1 januari, 1 februari zou vertrekken dan was er geen vuiltje aan de lucht. Dus ik naar deze medewerker. Hij was in principe bereid zijn vertrek een maandje uit te stellen, maar hij moest het wel weer even overleggen met zijn baas. Uiteindelijk vond zijn baas het OK en dus stonden nu langzamerhand alle lichten op groen. Dus belde ik mijn baas - Centric - om onbetaald verlof te vragen. Mijn baas vroeg om info per mail en dat heb ik hem gestuurd. Daar kreeg ik donderdag geen antwoord meer op. Ik wilde persoonlijk met mijn baas praten, maar vrijdag kon ik niet en vanaf maandag was hij twee weken weg. Intussen had ik contact gekregen met de baas van Terre des Hommes, die enigszins verbaasd was dat de originele vervanger van Niels het had laten afweten. Daarvan wilde zij toch wel het naadje van de kous weten.

Vrijdag 28 september kreeg ik een telefoontje van mijn baas. Ik kon geen onbetaald verlof krijgen. Punt. Dus zei ik dat ik dan overwoog ontslag te nemen. Maar omdat het de laatste dag van de maand was, vroeg ik om clementie en verzocht mijn baas de uiterste ontslag aanvraagdatum over het weekend heen te tillen (ik heb een maand opzegtermijn en dus moest ik uiterlijk 28 september opzeggen om 1 november weg te kunnen). Mijn baas zou dat verzoek met zijn baas overleggen en kwam een poos later terug met de mededeling dat ik het voor 16:00 uur, die dag moest zeggen anders ging het feest niet door.
Omdat de baas van Terre des Hommes niet honderd procent zeker van haar zaak was en omdat dit wel héél kort door de bocht was heb ik geen ontslag genomen. november.

Ziedaar de bron van mijn frustratie. Je zou je natuurlijk flink kunnen bezatten, maar ik koos een – althans voor mij – leukere manier om mijn tijd door te komen. Ik heb genoten van het heerlijke weer onder andere door te gaan vliegen.
En daarbij waren een aantal highlights waarvan ik foto’s heb gemaakt en die ik mijn trouwe lezertjes niet wil onthouden:
Het ging om een reclamesleepje vanaf Lelystad naar Kampen en Zwolle. Bij Lelystad was het stralend weer. Dus niemand had bedacht dat dat bij Zwolle misschien anders was. Het is de eerste keer in mijn reclamesleeploopbaan dat ik mijn doel niet bereikt heb. In overleg met de baas ben ik toch blijven hangen. Die kon eenvoudigweg niet geloven dat het een paar kilometer verderop zó potdicht zat.